Kerem Akça- Habertürk - 02.01.2009

Yumurta'dan iyi orası kesin!

Kaplanoğlu, bir adım ileri atmış

Yusuf üçlemesinin ilk ayağı "Yumurta"dan sonra, ikinci filmi "Süt" ile karşımızda Semih Kaplanoğlu. Film geçtiğimiz yıl Venedik Film Festivali'nde Altın Aslan için yarıştı.

Üniversite sınavını kazanamayan Yusuf'un yazdığı şiirler, bazı edebiyat dergilerinde yayınlanmaktadır. Ama ne şiirin, ne de değeri günden güne düşen sütün Yusuf'a ve annesi Zehra'ya bir katkısı vardır. Yusuf, Zehra'nın kasabadaki istasyon şefi ile yasadığı gizli ilişkiyi keşfedince ise ne yapacağını şaşırır. Gençlikten yetişkinliğe adım atmanın acılarıyla baş etmenin yolunu bulabilecek midir?

Bir önceki filmi "Yumurta" ile aldığı ödüllerle büyük tartışmalar koparan Semih Kaplanoğlu, bu yapıtıyla da bu geleneği sürdürecek gibi gözüküyor. Zira "Süt", Kaplanoğlu'nun "Yumurta"nın da içinde bulunduğu Yusuf üçlemesinin ikinci filmi olma özelliği taşıyor. Bu sefer ilk filmdeki 30'larındaki Yusuf'un yerini 15 yaşlarında bir Yusuf almış. Yani "Yumurta"daki Yusuf karakterinin gençliğini birebir canlandırmasa da, o isim üzerinden bir yerlere gitmeye çalışıyor Kaplanoğlu.

"Herkes Kendi Evinde" ve "Meleğin Düşüşü" ile de sinemasal olarak başarılı işler kotaran Kaplanoğlu, burada aslında sinemasını daha da ileri götürüyor. Çünkü Nuri Bilge Ceylan ve Zeki Demirkubuz gibi minimalist sinemanın ülkemizdeki temsilcilerinde görmediğimiz ‘çekim öncesi özenli çalışma'yı bu filmde görebiliyoruz, ya da hissedebiliyoruz. Bunun sonucunda da soyut anlamlarıyla dikkat çeken ve doğanın anlamını daha da düşünceli hale getiren zorlayıcı sahneler mevcut filmde.

Bunların tamamı 15 yaşlarındaki Yusuf'un ruh halini temsil etmek için varlar. Kaplanoğlu, evrensel ve profesyonel bir gözle Anadolu'da o yaşlardaki bir çocuğun yaşayacağı psikolojiyi yüzde yüz anlamda kavramış. Bunun sonucunda da son yıllardaki en olgun işini getiriyor karşımıza. "Yumurta"dan iyi olduğu kesin olan bu başarı abidesi eseri, görmekte fayda var. Çünkü Türk sinemasının ne kadar ileri gittiğini anlatıyor. Teşekkürler Semih Kaplanoğlu!